کد مطلب:18977 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

ازلي و ابدي بودن خداوند در روايات اسلامي چگونه است؟

در «نهج البلاغه» در خطبههاي زيادي بر اين معني تأكيد شده است به عنوان نمونه



در خطبه 163 ميخوانيم «لَيْسَ لِأَوَّلِيَّتِهُ اِبْتِداءٌ وَ لا لِأَزَليَّتِهِ اِنْقِضاءٍ» [براي اوليت او آغاز، و براي ازليتش پايان نيست]



و در خطبه 185 آمده است «مُسْتَشْهِدٌ بِحُدُوْثِ الأَشْياءِ عَلي أَزَليَّتِهِ» [با حدوث موجودات ازليت خود را آشكار ساخته]



و نيز در همين خطبه ميخوانيم «واحِدٌ لا بِعَدَدٍ، وَ دائمٌ لا بِأَمَدٍ» [يگانه است اما نه واحد عددي (كه دومي براي آن تصور شود) و هميشگي است ولي نه اينكه زماني داشته باشد]!



در اصول كافي در فصل معاني اسماء الله در تفسير «هُوَ الأَوَّلُ وَ الْآخِرُ» از امام صادق (ع) چنين آمده است «هُوَ الأَوَّلُ قَبْلَ كُلِّ شَيءٍ وَ هُوَ الْآخِرُ عَلَي ما لَمْ يَزَلْ وَ لا تَخْتَلِفُ عَلَيْهُ الصِّفاتُ وَ الأَسْماءُ، كَما تَخْتَلِفُ عَلَي غَيْرِهِ» [او آغاز بوده و قبل از همه چيز، و آخر است بعد از همه چيز، صفات و اسمائش دگرگون نميشود آنگونه كه از ديگران دگرگون ميشود (اصول كافي 1/ 115 (باب معاني الاسماء) حديث 5)]

---

پيام قرآن ج 4


حضرت آيت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران